Niet zo’n algemene algemene voorwaarden
Algemene voorwaarden, iedereen heeft er in het dagelijkse leven mee te maken. De consument, de verkoper, als gebruiker of als wederpartij. Het hanteren van algemene voorwaarden betekent alleen nog niet dat ze direct van toepassing zijn op elke overeenkomst die gesloten wordt.
De wet omschrijft algemene voorwaarden als ‘een of meer bedingen die zijn opgesteld teneinde in een aantal overeenkomsten te worden opgenomen’. Uitdrukkelijk uitgesloten zijn bedingen die de kern van de prestaties aangeven. Kernbedingen zijn de essentiële elementen van een overeenkomst. Denk bijvoorbeeld aan de overeengekomen koopprijs of overeengekomen hoeveelheid.
De gebruiker van de algemene voorwaarden dient deze voor of bij het sluiten van een overeenkomst van toepassing te hebben verklaard. Daarnaast moet de wederpartij de algemene voorwaarden hebben aanvaard. Dat hoeft niet expliciet te gebeuren. Voldoende is dat de gebruiker de wederpartij een redelijke mogelijkheid tot kennisneming heeft geboden.
Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft zich eerder dit jaar uitgelaten over een kwestie waarbij de hiervoor aangehaalde zaken speelden. De gebruiker van algemene voorwaarden – onderneming A die werkzaamheden verricht op het gebied van werving en selectie – heeft in 2012 in opdracht van onderneming Z bemiddeld bij het werven van personeel. A heeft haar algemene voorwaarden destijds aan Z toegezonden die Zook aanvaard heeft.
In 2015 had Z weer een vacature. Bij de vervulling daarvan werkte Z – net als anders – met verschillende werving- en selectiebureaus, waaronder A. Uiteindelijk heeft Z een arbeidsovereenkomst gesloten met een kandidaat die eerst door A is voorgesteld aan Z en later door een ander bureau. Pas nadat het andere bureau de betreffende kandidaat had voorgesteld aan Z is het tot een vervulling van de vacature gekomen.
A vindt dat Z bemiddelingskosten van ruim EUR 20.000 aan haar dient te voldoen. In haar algemene voorwaarden – die Z in 2012 aanvaard heeft – is opgenomen dat deze op alle overeenkomsten tussen A en Z van toepassing zijn. Verder is onder andere het verschuldigde honorarium opgenomen in de algemene voorwaarden. A vindt dat zij de kandidaat geïntroduceerd heeft bij Z. Op grond van de algemene voorwaarden zou Z gehouden zijn de bemiddelingskosten te betalen nu er een arbeidsovereenkomst tot stand gekomen is met een door A voorgestelde kandidaat.
Het Hof komt tot het oordeel dat de algemene voorwaarden van A de hele overeenkomst vormen. Er is geen aparte overeenkomst van opdracht verstrekt of opdrachtbevestiging verzonden door A. De algemene voorwaarden bevatten ook kernbedingen, zoals het verschuldigde honorarium. Daarmee voldoen ze niet aan de definitie zoals is opgenomen in de wet en geldt ook niet de hiervoor genoemde relatief snelle aanvaarding van algemene voorwaarden. In dit geval moest aansluiting gezocht worden bij de wettelijke bepaling met betrekking tot de totstandkoming van een overeenkomst. Daarin is opgenomen dat een overeenkomst tot stand komt door aanbod en aanvaarding. A heeft de algemene voorwaarden met daarin de overeenkomst wel aan Z toegezonden, maar Z heeft daar niet op gereageerd, laat staan dat zij uitdrukkelijk heeft ingestemd met de in de algemene voorwaarden opgenomen overeenkomst. Het Hof kwam tot de conclusie dat er geen aanvaarding heeft plaatsgevonden van de in de algemene voorwaarden opgenomen overeenkomst. Z hoefde daarom geen bemiddelingskosten aan A te betalen.
Uit deze uitspraak blijkt maar weer dat niet alleen het hanteren van algemene voorwaarden belangrijk is, maar zeker ook de inhoud ervan en de wijze waarop er mee omgegaan wordt.
Voor meer informatie over dit onderwerp kunt u contact opnemen met:
Boskamp & Willems Advocaten
mr. Daniëlle (D.M.L.) Heberle
d.heberle@boskampwillems.nl
Dr. Holtroplaan 42 Eindhoven
T: 040 250 14 14
F: 040 250 14 50