‘Ik weet waar je woont, dit is oorlog, knoop dat goed in je oren!’
Het gerechtshof in Den Bosch heeft op 8 juni jl. geoordeeld over een ontslag op staande voet.
Waar ging het om. Een productiemedewerker was sinds 2007 in dienst bij een graanhandel. Hij was sinds 2015 arbeidsongeschikt. Het was niet gelukt om de werknemer te laten re-integreren. Op enig moment heeft werkgever medegedeeld de salarisbetaling te staken totdat werknemer zijn werkzaamheden zou hervatten. Daarop heeft werknemer onder meer geschreven (met verbetering van taalfouten):
“Hierbij wil ik je verzoeken het hele gebeuren op een coulante manier op te lossen, jullie zijn de oorlog begonnen, mijn huwelijk en alles daaromheen dreigt kapot te gaan, alleen u kunt dit oplossen door een fatsoenlijke regeling met ons te treffen. Anders kunnen er gekke dingen gebeuren. Dit is geen dreigement maar een noodkreet van mij.”
Kort daarna schrijft hij:
“Hebben jullie nu je zin? Weer een gezin naar de klote geholpen. Ik hamer er nog eens op. Jullie zijn de oorlog begonnen.”
Na een kort geding over het loon is een vaststellingsovereenkomst gesloten om het achterstallige salaris te voldoen en het loon door te betalen. Ook zou werknemer na zijn vakantie het werk hervatten voor vier uur per dag. Op de dag dat de werknemer zijn werk zou hervatten, is hij niet op het werk verschenen. Daags daarna schrijft de werknemer aan zijn directeur onder meer:
“Mijn huwelijk staat op omvallen, hopelijk zien jullie nu in wat dit allemaal teweeg heeft gebracht. Als dit niet fatsoenlijk opgelost wordt en mijn huwelijk hieraan kapot gaat, ben ik geneigd om zelf maatregelen te nemen (OOG OM OOG, TAND OM TAND) dat zijn geen brieven, knoop dit in jullie oren. Los dit op!!!! Dit zijn geen loze woorden, de … (privé-adres van de directeur) is niet ver. Jullie zijn de oorlog begonnen. Los het op!!!”
De werknemer gaat hiermee over de schreef aldus het hof. Het ontslag op staande voet dat volgt is gerechtvaardigd.
Het hof is van mening dat de laatste mail een serieus en ernstig dreigement aan werkgever en haar directeur inhoudt en dat zij dat ook als zodanig konden en mochten beschouwen. Immers, kennelijk nam de werknemer geen genoegen met de regeling in de vaststellingsovereenkomst, gaf hij werkgever/de directeur de schuld van zijn huwelijksproblemen en dreigde hij in niet mis te verstane woorden met maatregelen waarbij ook nog eens het woonadres van de directeur vermeld werd. Daarmee betrok de werknemer ook diens privésituatie en daarmee ook de echtgenote van de directeur van werkgever in de bedreiging. Dat de directeur het dreigement serieus heeft opgevat, blijkt ook wel uit het feit dat de directeur naar aanleiding van de e-mail zijn huis extra heeft beveiligd.
Het feit dat de werknemer enkele dagen later zijn excuses aan de directeur heeft aangeboden leidt volgens het gerechtshof niet tot een ander oordeel. De werknemer stelt nog dat hij de e-mail in een hevige emotionele toestand heeft geschreven, zulks ter rechtvaardiging van zijn handelen. Het hof wil dit wel aannemen gelet op het feit dat de echtgenote van werknemer had aangekondigd te willen scheiden, maar dit maakt de bedreiging volgens het gerechtshof niet minder ernstig of minder verwijtbaar.
Dat de emoties in arbeidszaken soms hoog oplopen merk ook ik als arbeidsrechtadvocaat. Dit geldt overigens zowel aan werkgevers- als aan werknemerszijde. De rechter zal daar tot op zekere hoogte begrip voor hebben. Maar als grenzen worden overschreden, zijn de gevolgen soms groot, getuige deze uitspraak.
Heeft u vragen over een ontslag op staande voet of over andere arbeidsrechtelijke onderwerpen neem dan contact op met onze sectie Arbeidsrecht: