In Nederland is adoptie bedoeld voor minderjarige kinderen, maar in bepaalde gevallen kan het ook mogelijk zijn om een meerderjarig kind te adopteren. Dit kan onder bijzondere omstandigheden, vooral wanneer er sprake is van een sterke familierelatie. De grondslag voor deze mogelijkheid ligt in de Europese regelgeving, specifiek het recht op eerbiediging van het gezinsleven dat is vastgelegd in artikel 8 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).

 

Wanneer kan een meerderjarig kind geadopteerd worden?

Hoewel adoptie normaal gesproken bedoeld is voor minderjarigen, zijn er uitzonderingen waarbij de adoptie van een meerderjarig kind mogelijk is. Dit gebeurt meestal wanneer er al een sterke emotionele band bestaat tussen de meerderjarige en de adoptant. Voorbeelden van dergelijke situaties zijn:

• Pleegkinderen die volwassen zijn geworden, maar nog steeds een sterke band met hun pleegouders hebben.
• Stiefkinderen waarbij de adoptant al jarenlang een ouderrol vervult.
• Zorgsituaties, bijvoorbeeld als een volwassene afhankelijk is van zijn verzorgers, en de adoptie de zorgrelatie kan versterken.

Er zal ook duidelijk moeten worden uitgelegd waarom niet eerder een verzoek tot adoptie is ingediend bij de rechtbank. Dit kan bijvoorbeeld zijn doordat het kind door omstandigheden  uit het verleden gedurende zijn of haar minderjarigheid nog niet in staat was om zelf in te stemmen met de formele adoptie.   

 

De rol van het EVRM in meerderjarige adoptie.

Artikel 8 EVRM garandeert het recht op respect voor het gezinsleven. Dit betekent dat de wet flexibel kan worden toegepast als het gaat om het erkennen van familiebanden, zelfs als het gaat om adoptie van een meerderjarige. Het recht is bedoeld om bestaande familiebanden te beschermen, wat in sommige gevallen ook kan betekenen dat een meerderjarig kind geadopteerd kan worden.

Artikel 8 EVRM biedt de basis voor de adoptie van een meerderjarige, doordat het recht op gezinsleven beschermt. Dit betekent dat als het in het belang van de betrokkenen is, een rechtbank de adoptie kan goedkeuren. Het gaat hierbij om het versterken van de familieband en het bieden van juridische bescherming voor zowel de adoptant als het meerderjarige kind. Met een beroep op het EVRM wordt dan voorbij gegaan aan de voorwaarde in de Nederlandse wet dat het kind minderjarig moet zijn.

 

Wat houdt de procedure in?

De procedure voor de adoptie van een meerderjarig kind verschilt van die voor minderjarigen, maar het is nog steeds een formeel proces:

1. Aanvraag bij de rechtbank: De adoptant vraagt de rechtbank om goedkeuring voor de adoptie van het meerderjarige kind.
2. Beoordeling door de rechtbank: De rechtbank bekijkt of de adoptie past binnen het recht op gezinsleven en of er bijzondere omstandigheden zijn die het in het belang van het kind maken. Dan kan voorbij worden gegaan aan de voorwaarde van minderjarigheid.
3. Toestemming van het meerderjarige kind: Het meerderjarige kind moet zelf instemmen met de adoptie.

Als de adoptie wordt goedgekeurd, heeft het meerderjarige kind dezelfde rechten als een biologisch kind, zoals recht op een erfenis en zorg van de adoptant.

 

Conclusie

Hoewel de wet adoptie voorbehoudt aan minderjarigen, biedt artikel 8 EVRM de mogelijkheid om onder bijzondere omstandigheden een meerderjarig kind te adopteren. Dit is vooral het geval wanneer er een sterke band bestaat, zoals bij pleegkinderen die volwassen zijn geworden of bij stiefkinderen. Het recht op gezinsleven helpt om deze familiebanden te beschermen, waardoor adoptie in bepaalde gevallen een logische en waardevolle stap kan zijn.

Indien u meer wil weten of het adopteren van meerderjarige kinderen, Neem dan contact met ons op. We helpen graag!